Geschillen tussen huurders en verhuurders met betrekking tot sociale huurwoningen worden door de huurcommissie beoordeeld. Voorbeelden van geschillen die aan de huurcommissie kunnen worden voorgelegd zijn geschillen over o.a. de huur, huurverhoging, huurprijsverlaging vanwege gebreken in de woning, servicekosten, onderhoud en woningverbetering.
Uitspraak Huurcommissie
Als de huurcommissie uitspraak heeft gedaan dan worden de huurder en verhuurder geacht met elkaar te zijn overeengekomen wat de huurcommissie heeft beslist, tenzij één van partijen zich tijdig tot de kantonrechter wendt. De partij die het niet eens is met de uitspraak moet binnen acht weken nadat de uitspraak door de huurcommissie is verzonden een vordering instellen bij de kantonrechter op grond van artikel 7:262 lid 1 BW. Als er niet tijdig een vordering wordt ingesteld dan gaat de uitspraak van de huurcommissie deel uitmaken van de huurovereenkomst.
Omvang van het geschil
Tot voor kort was het onduidelijk of door het instellen van een vordering na de uitspraak van de huurcommissie de gehele uitspraak van de huurcommissie vervalt, of alleen dat gedeelte van de uitspraak waarover een vordering is ingesteld bij de kantonrechter. De kantonrechter in Groningen heeft deze vraag voorgelegd aan de Hoge Raad. Op 23 april 2021 heeft de Hoge Raad deze vraag beantwoord.
De Hoge Raad antwoordt dat uit de parlementaire geschiedenis van art. 7:262 BW blijkt dat de wetgever voor ogen heeft gehad dat de binding aan de uitspraak van de huurcommissie geheel vervalt wanneer tijdig een vordering als bedoeld in art. 7:262 BW wordt ingesteld. Als een van de partijen tijdig een vordering als bedoeld in art. 7:262 BW instelt dan zijn partijen in het geheel niet meer gebonden aan de uitspraak van de huurcommissie. Het is dan aan de kantonrechter om te beslissen over het geschil tussen partijen.
De kantonrechter dient dan ook te beslissen over andere bij de huurcommissie aan de orde gestelde geschilpunten dan die welke de eiser aan de kantonrechter heeft voorgelegd. Dat geldt ook als de gedaagde verstek laat gaan.
Het is dus niet nodig dat de gedaagde deze andere geschilpunten bij wege van verweer of door middel van een vordering in reconventie aan de kantonrechter voorlegt. Het voorgaande betekent dat de gedaagde die zijn vordering toch door middel van een reconventionele vordering (een tegenvordering) aan de kantonrechter voorlegt, niet gebonden is aan de in artikel 7:262 BW genoemde termijn van acht weken.
Op het moment dat de kantonrechter niet is gebleken dat de huurder en verhuurder bezwaren hebben tegen een beslissing van de huurcommissie op bepaalde geschilpunten, mag de kantonrechter met betrekking tot die geschilpunten de beslissing van de kantonrechter overnemen. Het is dan ook van belang om duidelijk aan te geven tegen welke onderdelen van de beslissing van de huurcommissie bezwaar bestaat.
De Hoge Raad benadrukt dat de rechtsgang van art. 7:262 BW is bedoeld als een laagdrempelige procedure, waarin partijen zonder rechtsbijstand kunnen procederen. Daarbij past het volgens de Hoge Raad niet om formele eisen te stellen aan de wijze waarop de gedaagde geschilpunten aan de kantonrechter kan voorleggen.
Als u meer wilt weten over de procedure bij de huurcommissie of het instellen van een vordering tegen een uitspraak van de huurcommissie neem dan contact op met onze specialisten op het gebied van vastgoed.
